In afwachting van de komst van de containers
Nu de container bij ons thuis is opgehaald en bij Pieterse containerhandel is voorgesteld aan zijn nieuwe buurman, kunnen wij alvast vooruit rijden richting Zweden. Voor ons is er nu namelijk niets meer te doen dan afwachten op de komst van de twee containers in Molkom op landgoed Baldrskogen.
We kiezen een nieuwe route uit waarbij we ten oosten van het Vänermeer en het Vättermeer gaan rijden. Het Vänermeer is met een oppervlakte van 5.655 km2 het op 2 na grootste meer van Europa. Het Vättermeer staat met 1.893 km2 op de 6de plek.
Het blijkt een hele mooie route van in totaal ongeveer 155o km. Normaal gesproken nemen we de meest snelle route die ons via Malmö en Göteborg leidt en die ongeveer 1488 km is, maar de extra kilometers zijn beslist de moeite waard. En met de zon en de blauwe lucht, is het net alsof we langs de Middelanse Zee aan het rijden zijn.
In de dagen die vooraf gaan aan de komst van de containers genieten we van het mooie weer, wandelen we wat in de omgeving, spreken we af met Jenny en Lars en zeggen gedag bij de buurvrouw Gunilla. Inmiddels zijn er op ons kavel heel veel struiken en bloemen uit de grond gekomen en het geheel ziet er vrolijk uit.
In het bos van de kerk dat achter ons kavel ligt, wordt nog steeds heel veel aan bosbouw gedaan. Er liggen stapels bomen die gekapt zijn en die wachten op transport. De werkzaamheden gaan bijna 24 uur per dag door. Gelukkig is de bosrand niet verder weg komen te liggen, maar als we een wandeling maken in het bos, is te zien dat er ontzettend veel bomen zijn gekapt. Onze makelaar Bo Andersson is op de hoogte van de bosbouw en hij vertelt ons dat de werkzaamheden vaak dag en nacht doorgaan omdat de machines simpelweg te duur zijn om stil te staan. Verder vertelt hij ons dat de bomen gekapt "moeten" worden omdat de bossen aangevallen worden door een allesverwoestend kevertje (de letterzetter). Dit kevertje heeft het gemund op volwassen en verzwakte naaldbomen. Door de droogte van de afgelopen jaren, maken de bomen minder hars aan. En dat hars is juist nodig om insecten te weren. Dit probleem doet zich niet alleen voor in Zweden, maar in heel Europa is men druk met de bestrijding van dit kevertje.
En als er toch toch aan alle kanten bos gekapt wordt, kunnen wij op ons kavel natuurlijk niet achterblijven. Mooi weer een excuus om een powertool aan te schaffen! Het is echt tijd voor ....... EEN KETTINGZAAG!
We rijden dus weer naar ons Stihl-mannetje in Karlstad, waar we de bosmaaier ook gekocht hebben. En weer lukt het ons om binnen een half uur een klein vermogen uit te geven maar dan wel weer eigenaar te zijn van een nieuw speeltje!
Natuurlijk willen we de machine gelijk uitproberen maar wat schetst onze verbazing....... het ding wil met geen mogelijkheid starten. Wat we ook proberen, hij wil niet aanslaan. Er zit niets anders op dan weer terug te gaan naar de dealer. Daar aangekomen denkt de verkoper dat de machine verzopen is en stelt hij voor om de kettingzaag een nachtje tot rust te laten komen......... Hmm niet heel hoopvol ten aanzien van gebruiksgemak, maar goed. De volgende ochtend worden we gebeld door de dealer en wat blijkt: ook nu wil de machine niet starten. Men denkt dat er iets binnenin stuk is en ze gaan de machine opsturen naar de leverancier. Wij mogen bij de dealer een ander apparaat komen ophalen en voor het ongemak krijgen we - zonder dat we hoeven bij te betalen - een net wat luxere versie namelijk met een verwarmd handvat! Kijk, dat noemen we nog eens service!
En eenmaal terug op ons kavel, is het eerste boompje al snel geveld!
En we blijven nog even hangen in de sloopstand: de vorige keer hadden we jullie al verteld dat het schattige schuurtje dat op ons kavel stond, door Lars verder gesloopt zou gaan worden opdat het boorbedrijf de ruimte had om bij de bron te komen. Nou.... dat heeft Lars niet nagelaten, het schuurtje is inderdaad gesloopt. Buurvrouw Gunilla vroeg zich geschokt af of Lars misschien last had van "anger-issues". We snappen deze vraag wel, kijk maar naar hoe het schuurtje er nu uitziet!!!
Aan ons de schone taak om het isolatiemateriaal, dakbedekking etc. te scheiden van het hout. Lars zal het hout op een later moment komen ophalen en het bij hem op de brandstapel laten verdwijnen. En wij gaan de rest van het afval netjes naar het recycle station in Molkom brengen.
Voordat de containers arriveren, heeft Lars nog een verzoek aan ons. Het terrein waarop de containers komen te staan, is qua ondergrond helemaal klaar maar de blokken waar de containers op moeten komen te staan zijn nog niet gerealiseerd. Of wij exact kunnen aangeven waar de hoeken van de containers komen zodat hij op de dag van aankomst van de containers deze blokken kan plaatsen. Geen probleem leek ons, maar niets is minder waar als je niet de mogelijkheid hebt om de haakse hoeken van dit formaat te bepalen. Met onze wiskundige achtergrond (ahum..) en met al onze levenservaring (en dat is gelukkig wel heel veel) bepalen we de hoeken van de containers en trekken we lijnen met spuitverf. En om te controleren of het er op het oog een beetje goed uitziet, laten we de drone opstijgen en maken we een foto van bovenaf. Wat opvalt is dat het terrein niet helemaal recht is, een beetje een afwijking naar rechts heeft zeg maar. Ook de aftekening van de container aan de linker kant lijkt niet helemaal haaks te zijn. We sturen de foto ook op naar Lars en hopen op het beste.......
Gelukkig geeft Lars een dikke duim omhoog als reactie op onze foto en dus gaan we het morgen wel beleven. Nu is het wachten op Lars en de graafmachine waarmee hij de containers van de vrachtwagen gaat halen en ze op hun plaats gaat zetten. Hij had aangegeven dat hij het erg druk heeft maar dat hij vannacht (?????) de graafmachine wel komt brengen!
We vinden het zo ontzettend spannend want stel nou dat de graafmachine het gewicht niet kan tillen! Wat moeten we dan! Maar we kunnen niets anders doen dan afwachten en foto's maken van de prachtige sterrenhemel.
Waar blijft Lars toch?????