Werkbezoek 30 jan-2 febr 2021
Zondag 31 januari: Nu we eindelijk in Karlstad zijn aangekomen en weer wat bijgeslapen zijn, kunnen we gaan genieten van het prachtige weer. De zon schijnt volop, de temperatuur is ver beneden nul en het is een feestje (ook al is de auto nog steeds niet warm te krijgen) om vanuit Karlstad naar ons kavel in Molkom te rijden.
De sneeuw die gevallen is heeft een andere structuur dan die in Nederland. Deze sneeuw heeft hele grote kristallen en als je erop loopt knispert en kraakt het veel meer dan we gewend zijn.
Eenmaal aangekomen bij ons kavel valt ons op dat een groot gedeelte van het bos dat achter en aan ons kavel ligt is gekapt! Dat is best schrikken want het is nu een grote kale vlakte waar we hiervoor de beschutting hadden. Het bos is eigendom van de kerk. Ten behoeve van inkomsten kan de kerk ervoor kiezen om het bos te kappen. Of dat hier ook is gebeurd weten we niet maar we merken wel dat we er beiden een beetje van slag van zijn. Als we het positief bekijken geeft het wel meer licht op ons grondgebied maar toch.....
We inspecteren ons schuurtje, die nog goed op slot zit. Wel heeft een boswezen (we vermoeden een muis) zich tegoed gedaan aan het harnas van de bosmaaier. Er is werkelijk weinig meer van over.... Hmmmm.... iets om in het vervolg rekening mee te houden.
Omdat we niet veel kunnen doen op ons kavel, besluiten we een wandeling te gaan maken richting het meer (Acksjön) dat ten noorden van ons ligt. Na een stijle klim op de route met de naam Bergstigen komen we uit bij een rots met uitkijkpunt vanwaar we het volledig bevroren meer van Molkom zien liggen (Molkomssjön).
We dalen af richting ons kavel en stappen weer in de auto. We stoppen bij het meer van Molkom omdat we zien dat er allemaal mensen op het ijs staan, wandelen, schaatsen etc. Ook wij besluiten het meer op te gaan. Het is een bijzondere ervaring, daar waar we in oktober nog foto's maakten van een mooie zonsondergang in het water van dit meer, staan we nu op een volledig bevroren meer.
We moeten rekening houden met de voetzolen van de honden die geen bescherming hebben tegen de sneeuw en het ijs en dus maken we er niet een hele lange wandeling van. Op de terugreis stoppen we langs de kant van de weg om nog meer foto's te maken van het betoverende witte landschap. Gelijk achter ons stopt er een auto, een man stap uit, loopt naar ons toe en vraagt of hij ons ergens mee moet helpen. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen in deze omgeving is ons al eerder opgevallen en we zijn dan ook heel blij dat we gekozen hebben voor dit land. We bedanken de man vriendelijk voor zijn aanbod om te helpen maar leggen hem uit dat we stil staan om foto's te nemen. Hij stapt weer in een zwaait nog eens vriendelijk naar ons terwijl hij zijn weg vervolgt.
Maandag 31 januari: We hebben allemaal een "werk cq school-klus" te doen deze ochtend dus ieder van ons zoek een plek in het hotel waar we ongestoord ons ding kunnen doen. In de middag gaan Remco en ik wandelend langs de rivier richting het centrum van Karlstad voor de afspraak met de bank.
We zijn iets aan de vroege kant en nemen nog een kop koffie bij Waynes coffee en melden ons daarna bij de voordeur van de bank. Vanwege de pandemie is de bank niet vrij toegankelijk maar omdat we een afspraak hebben al verwacht worden kunnen we gelijk naar binnen. Wel zo lekker, want het is nog steeds ver onder nul :-). In een spreekkamer regelen we alle zaken die nodig zijn om onze bankrekening te openen (ondertekenen overeenkomst bankzaken, deblokkeren bankpassen, pincodes aanmaken etc.) En een half uur later zijn we de trotse eigenaren van een buitenlandse bankrekening.
Dinsdag 1 februari: om 9 uur hebben we een afspraak met Lars Westberg (de man voor het grondwerk) bij het tankstation in Molkom. Als we aan komen rijden, zien we dat Lars in de deuropening staat en gebaart ons waar we kunnen parkeren. Zijn vrouw Jenny is er ook bij, wat voor ons heel handig is. Lars spreekt redelijk engels, maar Jenny veel beter en is ook thuis in de technische terminologie. We spreken de plannen nog een keer goed door, Lars heeft een schatting van de kosten opgesteld en heeft zelfs al rekening gehouden met het aanleggen van het rioleringssysteem. In Zweden ben je voor je riool niet aangesloten op een systeem van de gemeente maar moet je zelf je afvalwater en overige "droppings" op een verantwoorde manier opslaan cq zuiveren. Wij wisten dat we dit zouden moeten regelen, maar het is ontzettend fijn om te merken dat Lars hier ervaring mee heeft, de installatie kan opleveren inclusief garantie en vergunningen en ook komt helpen mocht er onverhoopt een probleem met de installatie zijn. Voor de vergunning heeft hij zelfs al contact gehad met onze control-officer Jakob Haggarde. We prijzen ons heel gelukkig dat onze buurvrouw Gunilla Lars heeft aanbevolen want het is wel duidelijk dat hij precies weet wat hij doet en hoe hij deze klus moet aanpakken. Daarnaast is het ontzettend leuk om te merken hoe enthousiast zowel Lars als Jenny zijn over het feit dat we een containerwoning maken en ze geven aan er heel graag bij te willen zijn als de containers geplaatst worden, sterker nog, ze bieden zelfs aan om de containers op hun plaatst te zetten met behulp van de grote graafmachine van Lars mits het gewicht van de container niet boven de tilkracht van de graafmachine uit komt. Iets om verder uit te zoeken want het lijkt ons wel heel leuk als Lars de containers op de plek gaat zetten die hij zelf heeft geegaliseerd en verstevigd. Met dit mooie idee in gedachten nemen we afscheid van elkaar en vertrekken wij weer richting hotel.
De laatste avond in Zweden gaan we uit eten in een Ierse pub The Bishops Arms en onder het genot van een biertje, whisky en pubfood sluiten we een succesvol bezoek aan Zweden af.
PS: de terugreis is heel voorspoedig verlopen, de auto kwam uiteindelijk weer op temperatuur, geen oponthoud bij grenzen en geen avondklok controles in NL ;-)